Nieuws
Afscheid werkgroep Samen Rouwen
- Geplaatst op do 3 aug 2023
Na zich vele jaren met veel bezieling te hebben ingezet voor nabestaanden van overleden parochianen, heeft de werkgroep Samen Rouwen besloten te stoppen. Het aantal aanmeldingen voor de rouwverwerkingsbijeenkomsten is te klein geworden om een groep te kunnen vormen, zo constateerden Yvonne van Eldonk, Marjolijn Wilting en Anne-Marie Giesen.
Jarenlang draaide de werkgroep op volle toeren. Zowel in Bemmel als in Elst bestond een rouwgroep, bestaande uit tien tot twaalf deelnemers. Hoewel er vooral vanuit de kerk werd ‘geworven’, stonden de bijeenkomsten open voor iedereen die een naaste was verloren. Het aandeel van kerkelijke en niet-kerkelijke deelnemers was meestal fifty-fifty. Verhoudingsgewijs haakten veel protestanten aan.
Vaak waren de deelnemers al op leeftijd. Velen van hen hadden behoefte aan gesprek met lotgenoten, omdat ze hun kinderen en kleinkinderen niet wilden belasten met hun verdriet. De laatste jaren deden er echter ook vijftigers en zestigers mee. Niet iedereen vond het gemakkelijk om te praten over zichzelf. Maar naarmate men zich vertrouwder voelde, ontstonden er prachtige gesprekken. De een sprak gemakkelijker over haar/zijn gevoelens dan de ander. Maar dat gaf niet. Wie meer luisterend aanwezig was, was even welkom. Praten en luisteren waren even waardevol.
En dat niet alleen: er groeide een band die ook buiten de groepsgesprekken tot uitdrukking kwam. Mensen reden met elkaar mee, kwamen bij elkaar over de vloer, aten samen. Afhakers waren er vrijwel niet. Sommige groepen komen op eigen initiatief nog steeds samen. Natuurlijk zijn er door de jaren heen ook mensen weggevallen. Maar daar staat tegenover dat er ook een huwelijksband is ontstaan tussen twee mensen die elkaar in de rouwgroep hebben leren kennen.
Hoe komt het dan dat het doek nu toch valt? Daarvoor zijn verschillende oorzaken aan te wijzen. Allereerst loopt het aantal kerkelijke uitvaarten steeds verder terug.
De keuze voor een kerkelijk afscheid is zelfs voor trouwe parochianen geen vanzelfsprekendheid meer. Ook is de behoefte om zich gedurende langere tijd aan een groep te verbinden, kleiner geworden.
Daarnaast kunnen mensen die rouwen kiezen uit een breed en divers aanbod van initiatieven, zoals rouwverwerking rondom kanker. Mensen die vastlopen in hun rouwproces, kunnen ook een beroep doen op de praktijkondersteuner van de huisarts. Die heeft de laagste drempel en kan bovendien doorverwijzen naar een rouwtherapeut, al dan niet vergoed door de zorgverzekeraar.
Toen het aantal deelnemers te klein was geworden om mee van start te kunnen gaan, heeft de werkgroep besloten zich niet in allerlei bochten te wringen om nieuwe mensen aan te trekken. Alle nabestaanden van de afgelopen tijd zijn aangeschreven, alle beschikbare media zijn benaderd. De beslissing om te stoppen was moeilijk, maar ook onvermijdelijk.
De laatste bijeenkomst van Samen Rouwen was in mei. Met spijt, maar vooral met dankbaarheid werd toen een prachtig initiatief beëindigd, dat voor veel mensen van grote betekenis is geweest. Gelukkig wordt het brievenproject, waarbij echtgenoten van overledenen troostbrieven ontvangen, wel voortgezet.
Namens het pastoraal team en het parochiebestuur overhandigde pastor Victor Bulthuis Yvonne, Marjolijn en Anne-Marie een cadeaubon en een parochiekaars. Een bescheiden dankjewel voor hun enthousiaste en onvermoeibare inzet.